EPAM’ın yayımladığı çalıştay raporu, hazırlık sınıflarının kaldırılmasının dil kazanımını olumsuz etkilediğini ortaya koydu.

İLKE Vakfı Eğitim Politikaları Araştırma Merkezi (EPAM), Türkiye’de zorunlu eğitimde yabancı dil öğretiminin güncel durumunu konu alan “Zorunlu Eğitimde Yabancı Dil Öğretimi” başlıklı çalıştayın sonuç raporunu yayımladı. Çalıştay, 8 Mayıs 2025 tarihinde alanında uzman akademisyenler ve farklı kademelerde görev yapan öğretmenlerin katılımıyla İstanbul’da gerçekleştirilmişti.

Rapor, erken yaşta başlayan ancak dağınık biçimde ilerleyen yabancı dil eğitiminin, öğrencilerin temel dil becerilerini geliştirmekte yetersiz kaldığını gösteriyor. Yaklaşık 1000 saatlik İngilizce dersine rağmen, öğrencilerin büyük bölümünün A1 seviyesini aşamadığı vurgulanıyor.

Çalıştayda öne çıkan başlıklar:

Kalabalık sınıflar öğrenmeyi zayıflatıyor; Öğrenciler, konuşma esnasında hata yapma korkusu yaşıyor; bu da dil üretimini baskılıyor. 15 kişilik sınıf yapıları ve güvenli öğrenme ortamları öneriliyor.

Mevcut ders kitapları yetersiz; İngilizce ders kitaplarının Diller için Ortak Avrupa Referans Çerçevesi (CEFR) ile yalnızca yüzde 19 oranında örtüştüğü tespit edildi. Materyallerin güncellenmesi gerektiği vurgulanıyor.

Motivasyon eksikliği temel bir engel; Öğrencilerin dili neden öğrendiklerine dair net bir algıya sahip olmamaları öğrenme sürecini olumsuz etkiliyor. Yaşa uygun hedef yapılarının oluşturulması ve öğrenmenin sosyal bağlamlarla desteklenmesi öneriliyor.

Hazırlık sınıflarının eksikliği ciddi bir kayıp; Hazırlık uygulamalarının kaldırılması, dil edinimini güçleştiriyor. Rapor, yoğunlaştırılmış ve isteğe bağlı hazırlık sınıflarının yeniden yapılandırılmasını öneriyor.

Dijital araçlar pedagojik hedefe hizmet etmiyor; Yapay zeka ve dijital uygulamaların yalnızca “doğru cevaba ulaşmak” için kullanıldığı; sürece dayalı öğrenmeyi desteklemediği belirtiliyor.

Neden önemli?

EPAM’ın yayımladığı bu rapor, Türkiye’de zorunlu eğitim kapsamında uygulanan yabancı dil öğretiminin sadece süre ve materyal açısından değil; pedagojik iklim, bireysel hedefler ve dijital entegrasyon gibi alanlarda da gözden geçirilmesi gerektiğine işaret ediyor. Rapor, eğitim politikalarının sahadan gelen verilerle yeniden şekillendirilmesi gerektiğini ortaya koyuyor.